“Misschien ben ik toch een Curling moeder”, bedacht ik me terwijl ik een ebook bestelde voor haar e-reader. Ik zat op de bedrand van mijn brugklas-dochter. Ze liet me vanavond om 21.00 weten dat ze voor morgen een C leesboek nodig had , waar ze de aankomende weken mee gingen werken. We bekeken of ditzelfde boek hardcopy beschikbaar was in de bieb van ons dorp. Jawel, het was er, dus spraken we af dat ze één keer – want het moest écht hardcopy zijn, dus “écht maar één keer mam!” – de ereader, waar ik ter plekke het desbetreffende boek voor bestelde, mee naar school nam, en dat ik dan het boek de volgende ochtend zou gaan halen in de bieb.
Eerder deze week was er het huiswerk, wat het hele weekend in haar kluisje op school was blijven liggen en we daarom maandag avond tot laat het huiswerk van drie dagen samen zaten door te nemen.
Ik kocht extra schriften, nieuwe spijkerbroeken, oh ja toch ook nieuwe topjes, en – nog meer schriften- , alles wat maar nodig was voor een fijne start in de brugklas. Of trouwens, die Jordans van 300 euro die gingen m níet worden. Misschien omdat ze alleen ging, misschien omdat ze zo’n fijne basisschool tijd heeft gehad en ik, nou ja , zo graag dat nu weer voor haar zou willen. Misschien omdat ik het zelf ook wel een beetje spannend vond. Tijdens de ouderavond ving ik blikken, woog ik woorden, voelde sfeer, en vertaalde alles naar wat dat voor mijn dochter zou kunnen betekenen. Oftewel, ik was er nogal mee bezig dat zij een goede start zou maken. Zo glad mogelijk wel wilde ik die weg voor haar hebben. En zij? Zij wandelt gewoon, op het pad, gewoon precies zoals het is.
Meer dan tevoren voel ik als moeder dat ze het in de brugklas helemaal zelf moeten doen, en dat ze het ook zelf kúnnen en verdomd goed weten wat ze willen. En ik weet echt wel hoor dat ik haar moet loslaten en dat het beter is om haar zelf de hobbels te laten nemen. Het is goed zoals het is. Vertrouwen in haar, in hoe zij is. Maar toch hou ik haar het liefste vast.”
