Wat mis ik het , om even te spieken in de klas, om kunstwerkjes te bewonderen, om even te kijken en aan te voelen hoe of wat, om even een kort gesprekje met de juf, of om te zien hoe de kleuters op hun stoeltjes bijeen zitten in de kring of de kinderen uit de bovenbouw ijverig zijn of juist grapjes uithalen. Onderstaande schreef ik kort voor de huidige lockdown -enkele maanden geleden alweer- toen ik onverwachts op het schoolplein stond. Zou wel een duurzame groene oplossing zijn.
“Ik was gisteren onverwachts op het schoolplein. Nou ja óp… meer naast. En stond daar als enige ouder. Het schoolplein-tussen-de-middag te bekijken. Mocht je behoefte hebben aan een uurtje theater dan kan ik je dit van harte aanbevelen. Spontaan kwamen twee groep 3-ers meisjes uit de klas van m’n zoontje naar me toe gerend, om te vertellen dat ze een kusje gegeven hadden aan de jongen op wie ze verliefd waren. Of ik gelijk ook even het zachte bontje van haar jas wilde voelen, want dat was zoooo lekker zacht.
“Ik was gisteren onverwachts op het schoolplein. Nou ja óp… meer naast. En stond daar als enige ouder. Het schoolplein-tussen-de-middag te bekijken. Mocht je behoefte hebben aan een uurtje theater dan kan ik je dit van harte aanbevelen. Spontaan kwamen twee groep 3-ers meisjes uit de klas van m’n zoontje naar me toe gerend, om te vertellen dat ze een kusje gegeven hadden aan de jongen op wie ze verliefd waren. Of ik gelijk ook even het zachte bontje van haar jas wilde voelen, want dat was zoooo lekker zacht. Verder waren er aan-één- been- hangende kleuters aan een rek, een jongen die voor de nep deed alsof hij niet meer kon bewegen, wat een grote lach op het gezicht van zijn vriendje tevoorschijn toverde. Er werd gevoetbald en touwtje gesprongen, gerend en gegilt, gelachen en gejoelt. Als we deze energie toch konden omzetten naar kilowatt dan zouden we in een uurtje buitenspelen genoeg hebben om het hele dorp van stroom te voorzien.
