We waren op Flores, en reisden van Maumere naar Kelimutu. Onderweg stopte we bij Kooka beach, één van de mooiere stranden van Flores. Prachtig strand, rotsen en golven om úren naar te kijken. Maar er was nog iets wat mijn aandacht vasthield. Het gejoel en spel van de kinderen, hun blijdschap. Mooi om te zien dat op deze leeftijd water, zee, zand en golven, het vrije energieke genieten van de kinderen samen naar boven haalt.
Toen ze klein waren dacht ik “ kan het maar altijd zo blijven”, uren kijkend, stilletjes op de achtergrond naar hun spel. Maar jaren verder kan ik nog steeds eindeloos blijven kijken als ze zo samen bezig zijn. Springen over de golven , met ieder z’n eigen karakteristieke lichaamstaal, een muur bouwen waarvan ze hopen dat de zee hem niet zal wegspoelen- wat uiteindelijk natuurlijk door een denderende golf wel gebeurt.
Maar goed, ik zat op deze mooie plek in dit moment en schreef er een gedichtje erover.
